دانلود پاورپوينت معماران نامي ايران در دوران پهلوي دوم

معماران نامي ايران در دوران پهلوي دوم




از زمان ورود معماري غرب به ايران و يا به عبارتي از اوايل سلطنت ناصرالدين‌شاه قاجار، تلاش تعدادي از معماران مطرح كشور ما بومي كردن و ايراني نمودن اين سوغات فرنگ بود. يكي از دوران‌هاي شاخص تلفيق معماري غرب و ايران از آغاز دهه‌هاي سي و عمدتاً در دهه چهل و پنجاه شمسي در زمان سلطنت پهلوي دوم بوده است.

در اين زمان تعدادي از معماران برجسته ساختمانهاي مهم و ارزشمندي را طراحي كردند كه در آنها به شيوه‌اي بديع و تركيبي زيبا، تلفيق اين دو معماري به صورت كاملاً متفاوت صورت پذيرفت.در اين نوشتار سعي شده ضمن  بازشناسي كلي خصوصيات معماري نوگرا در دوره ي پهلوي دوم ، به بررسي شاخص ترين بناهاي طراحي شده توسط استاد هوشنگ سيحون و حسين امانت و وعبدالعزيز فرمانفرما كه بر اساس اين سبك ساخته شده اند، بپردازيم.

دغدغه ي ايجاد كيفيتي مطلوب در فضاي معماري به عنوان، يكي از اصلي ترين اهداف معماران، توجه آنان را به شيوه هايي جلب كرده كه متكي بر تجربيات بشري و تسلسل هويتي دستاوردهاي انسان با نسل هاي پيشين و پيشدانسته هاي اوست. اين خاطرات و انباشتهاي ذهني با رجوع چندين باره، تقويت شده و زبان الگوهاي معماري را تبيين ميكند.

پس از وقوع انقلاب اسلامي در سال 1357 اكثر معماران اين سبك به خارج از كشور رفتند. در طرح‌هاي آنها پس از اين زمان، ايده معماري نوگرايي ايراني ديده نمي‌شود. لذا سال 1357 را مي‌توان سال پايان اين سبك ناميد.

 

 

فهرست

مقدمه

بررسي موردي آثار مهندس هوشنگ سيحون

بررسي موردي آثار مهندس حسين امانت

بررسي موردي آثار مهندس عبدالعزيز فرمانفرما

نتيجه گيري

منابع 

تا كنون نظري ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در مونوبلاگ ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.